Paul Eluard Hayatı Ve Şiirleri

[HIDDENHAZARD]

PAUL ELUARD hayatı ve şiirleri


14.12.1895 Fransanın
Saint-Denis kentinde doğmuştur. 1908 yılında ailesiyle birlikte Parise
göç etmişler. 1912-1914 yılları arasında öğrenimini yarıda keserek
Davosta akciğer hastalı nedeniyle tedavi görmüş ve sonra askeriyede
görev almıştır. Breton ve Aragonunda görevli olduğu Trois Roses
dergisinde çalışmış ve o zamanın Dadaizm akımına katılmıştır. 1924
yılında uzak doğuya 7 aylık bir seyehatte bulunmuş, hakkında öldü
söylentileri çıkmış, tekrar döndüğünde sürrealistler grubuna katılmış
1924-1929 yılları arasında Revolution Surrealist te görev almıştır.
1926 yılında Fransa Komunist Partisi üyesi olmuş 1934 yılındaki Faşist
darbeye karşı Antifaşist aydınlarla birlikte mücadele etmiştir.
Sonraları Dünya barışı hareketinde aktif görev almış ve birçok ülkeye
bu amaçlı seyehatleri olmuştur. Fransanın büyük şairlerinden Paul
Eduard 18.11.1952 yılında hayata veda etmiştir.







ŞİİR

Yavrum bu senin gülüşünün ardında
Bütün sevda kelimeleri çırılçığlak
Memelerini tutup çıkarıyorlar boynunu
Sonra kalçalarını gözbebeklerini
Sonra ne varsa okşayış adına
Bütün bunları bulup çıkarıyorlar
Seni öptüğüm zaman gözlerinden
Yalnız sen göresin diye
Bu sevda kelimeleri


KARARTMA

Kapılar tutulmuş neylersin
Neylersin içerde kalmışız
Yollar kesilmiş
Şehir yenilmiş neylersin
Açlıktır başlamış
Elde silah kalmamış neylersin
Neylersin karanlık bastırmış
Sevişmezsin de neylersin.


ASIL ADALET


İnsanlarda tek sıcak kanun,
üzümden şarap yapmaları,
kömürden ateş yapmaları,
öpücüklerden insan yapmalarıdır.

İnsanlarda tek zorlu kanun,
savaşlara, yoksulluğa karşı
kendilerini ayakta tutmaları,
ölüme karşı yaşamalarıdır.

İnsanlarda tek güzel kanun,
suyu ışık yapmaları,
düşü gerçek yapmaları,
düşmanı kardeş yapmalarıdır.

Hep var olan kanunlardır bunlar,
bir çocukcağzın tâ yüreğinden başlar,
yayılır, genişler, uzar gider
t"a akla kadar.


HALK

Halkım ben,
hani şu sayılamayan,
hani şu çok halk.
Soluğumun öyle bir gücü var ki
sessizliği deler geçerim, dinlemem,
filiz verir, boy atarım,
zifiri karanlık demem.

Zulüm, acı, ölüm, şu bu
bir anda gizlerse de tohumu,
ölmüş gibi görünürse de halk,
döner gelir elbet bir gün nisan ayı,
kavuşur baharına toprak,
kızgın eller dağıtır atar ağır havayı.
Ölümün içinden yeşerir yaşamak.


ÖLMEMEKTEN ÖLMEK


Gözkapaklarımın üzerinde ayakta duruyor
Ve saçları saçlarımın içinde
Biçimi ellerimin biçiminde
Gözlerinin rengi gözlerimin renginde
Gölgemde yitip gidiyor
Tıpkı bir taş gibi gökyüzünde.

Gözleri var her zaman açık
Ve bir an olsun uyutmaz beni.
Düşeri var apaydınlık
Güneşler buharlaştıran
Güldürür, ağlatır beni ve güldürür
Konuşturur beni söyletmeksizin tek bir söz.


İSPANYA'DA

Kan rengi bir ağaç varsa İspanya'da
Hürriyet ağacıdır

Susmayan bir ağız varsa İspanya'da
Hürriyeti haykırır

Bir bardak saf şarap varsa İspanya'da
Milletin olmalıdır.








__________________