ATAKURT.... Ahmet altan yazisi

[HIDDENHAZARD]

biliyorum cogu kisi bu yaziyi okumustur. Ama aramizda okumaynda vardir.
bu yazi ahmet altanin milliyet gazetesinden kovulmasina neden olmustur.


ATAKÜRT

Mustafa Kemal, Selanik’te degil de Musul’da dogmus bir Osmanli pasasi
olsaydi Kurtulus Savasi’ni Türklerle ve Kürtlerle birlikte
gerçeklestirdikten sonra kurulmasina önayak oldugu cumhuriyetin adini
“Kürdiye Cumhuriyeti” koysaydi, kendisi de Meclis karariyla “Atakürt”
adini alsaydi.

Kürdiye Cumhuriyeti’nin bütün vatandaslarina “Kürt” denecegi için
hepimiz “Kürt” sayilsaydik, Taksim’e, Kadiköy’e, Kizilay Meydani’na,
Kordon’a “Ne mutlu Kürdüm diyene” pankartlari asilsaydi...

“Kürdiye’de” Türk olmadigi, herkesin aslinda Kürt oldugu söylenseydi,
kendilerini Türk sananlarin aslinda “deniz Kürdü” olduklari iddia
edilseydi...

Kürtlerin “yedi bin yillik” bir tarihi bulundugunu, Anadolu’nun esas
sahiplerinin Kürtler oldugunu, Mogollarin, Hunlarin, Etrüsklerin
aslinda Kürtlerin atasi sayildigini, Osmanli’daki Kürt pasalarinin
kahramanliklarini derslerde okusaydik.

Teoman, Cengiz, Atilla, Osman gibi isimler almamiz yasaklansaydi,
Berfin, Beruj, Tiruj, Nevruz gibi isimler almak zorunda kalsaydik...

Türkçe televizyon kurulmasi yasak edilseydi, bütün televizyon yayinlari Kürtçe yapilsaydi...

Romanlarimizi, hikayelerimizi, siirlerimizi Kürtçe yazmak zorunda
kalsaydik, yalnizca Kürt sarkilari dinleseydik, gazetelerimizi Kürtçe
çikarsaydik...

Okullarimizda yalniz Kürtçe okutulsaydi ve Türkçe okutulmasi yasaklansaydi...

“Biz Türküz, bizim bir tarihimiz, bir dilimiz var” dedigimizde sorgusuz sualsiz hapislere atilsaydik.

Istanbul’da, Ankara’da, Izmir’de, Bursa’da, Edirne’de polis sürekli
olarak bizi izleseydi, “özel timler” bizim “Kürdiye Cumhuriyeti’ni”
parçalamak isteyen “ayrilikçilar olmamizdan” kuskulanip hepimize
sürekli “suçlu” muamelesi yapsaydi, sirf Türk oldugumuz için
hakaretlere ugrasaydik.

12 Eylül darbesinden sonra bütün bati bölgesindekiler hapishanelere
doldurulsa, inanilmaz iskencelerden geçirilse, bogazlarina kadar
çamurlarin içine battiklari hücrelere konsa, tazyikli sularla iç
organlari perisan edilse, azgin köpeklerle bacaklari parçalansaydi...

Evlerimiz basilsa, ayrilikçi “Türk teröristlere” yardim ettigimiz
iddialariyla apartmanlarimiz yakilsa, biz evimizden bir esya bile
alamadan çikarilip, Diyarbakir’a, Hakkari’ye sürgüne gönderilerek,
çadirlarda yasamak zorunda brakilsaydik...

Biz Türkler razi olur muyduk, ’Iste hepiniz Kürdiye Cumhuriyeti’nin
vatandai olarak birir Kürtsünüz, ayrica Türklük diye niye
tutturuyorsunuz, isterseniz Basbakan bile olabilirsiniz’ sözlerini bir
hakkaniyet isareti olarak kabul eder miydik?

Yoksa Türk kimligimizin, dilimizin, kültürümüzün, bu ülkenin ’esit’ vatandaslari olarak kabul edilmesinde israrci mi olurduk?

Bu ülkenin Türk ve Kürt vatandaslari var ve tarih ’Türk’ çizgisinden
yürümüs, bu gün bizim ’Türk’ oalarak kabul edemeyeceklerimizi Kürtlerin
kabul etmesini istemisiz, bu yersiz istek sonunda patlamis, ülke önce
teröre arkasindan iç savasa yuvarlanmis.

Türkiye’nin bu kanli karmasadan ’demokrasiyle’ ve Kürt vatandaslarin
’kimliklerinin’ kabulüyle kurtulacagina inanan insanlar, bu
düsüncelerini dile getirdiklerinde, bizim yöneticilerle taraftarlari
hep ayni soruyu soruyor:

-Nedir demokratik çözüm, nedir Kürt kimligi?

Biz Türkler, bir ’Kürdiye Cumhuriyeti’nde’ yasasaydik ne isteyeceksek,
bu isteklerin bu gün Kürtler tarafindan dile getirilmesini kabul
etmektir demokrasi.

Kendimiz için isteyecegimizi, bizimle esit oldugunu kabul ettigimiz
insanlara vermemek için bu kadar kan dökmeye, ülkeyi bir çikmaza
sürüklemeye deger mi?

Degmez diyenler ’demokrasi’ istiyor iste.

*Bu yazi Temmuz 1995 tarihli Milliyet gazetesinden alinmistir.
ahmet altan ın bu cesaret örneğini biz okuyalım ve düşünelim...